Bedankt aan Lyra, Jade, Michelle, Rodolphe, Sabine, Milene, Melanie, Anaïs, de leden van BiteBack, Daniel, de vriendelijke dierenartsen en vooral Dounia voor de steun die ze gaven.
Om dit pijnlijke verhaal niet telkens te herhalen
Op vrijdag 27 augsutus zag ik dat er iets mis was. De maandag gaat Dounia bij Vandenbussche, de eerste dierenarts, hij behandeld haar brutaal en profiteert ervan dat het een kind is om zijn tarieven te verdubbelen.Hij zegt dat het te laat is. Ik kan dat niet geloven. De dinsdag ga ik met Lyra naar mijn oude dierenarts. Die was heel veranderd. Ze slaagde er niet in Piepstaart bloed te nemen zonder haar te verdoven en was onverschillig geworden. De echografie later toonde dat een nier verschrompen was en dat de andere de functies niet overnam. Ze moest aan het infuus om een kans te maken. Maar, het was niet aangeraden om haar een tweede maal te verdoven omdat ze een licht hartstoornis had. Ik wil je niet achterlaten bij een dierenarts die je geen infuus kan plaatsen zonder verdoving. Ik verkies de praktijk De Brug en de 3 September lig je daar. Ik mag je bezoeken. Je stelt het goed.
Op dinsdag 7 September mag ik je meenemen naar huis, ze spreken van miraculeuze genezing. Terug hier ging het goed maar na 3 dagen begin je te hervallen. Na het opnieuw bekijken van de waarden zeggen de dierenartsen dat je verloren bent. Dat het beter is van je thuis te laten voor de laatste dagen. Een tweede maal onder infuus zou weinig zin hebben. Het is niet pijnlijk zeggen ze. Ze geven je nog 5 à 10 dagen te leven. Wanhopig kom ik hier terug en bel naar Jade Allegre* in Parijs die me doorstuurt naar Michelle, een Franse naturopaat die veel over katten weet. Ik beslis niet te gaan werken en bij u te blijven. Tot de dood of de genezing.
Michelle klinkt als een vijftiger en is er 76. Ze werkt met al haar hart en kennis. Ook gebruikt ze een pendel. Ze zegt dat het wel erg is maar dat er misschien toch een kans is, is bang van me hoop te geven en schakelt Rodolphe in. Piep had toen 3 dagen niks gegeten.Ze raad me het volgende aan : 2 cataplasma’s van paardenbloem op de nieren per dag, rouw vlees, magnetisme en bidden.
Met Dounia leggen we ons handen op jou. Het is de eerste keer. We mogen het ook vanop afstand doen. Bidden lukt moeilijker. De 17 September bel ik naar Rodolphe, hij is ontzettend vriendelijk en gaat met Reiki helpen.
De volgende ochtend eet ze alweer! Ongelooflijk. Ik start de behandeling met de bestelde paardenbloem. Rodolphe en Michelle blijven vanuit Frankrijk ons volgen.
De evolutie is positief. Ik denk al aan de gezichten van de dierenartsen die je genezen zullen zien. Op 23 September verdwijn je. Je was nooit langer dan 24uur weg gebleven. Elk nacht ga ik op zoek . Maar het regent. Ik hoor niks. Ik weet niet of je me hoort. Ik blijf mijn handen op jouw leggen. Als je leeft zal het wel helpen.
Sommige mensen beweren dat ze met dieren kunnen communiceren, ik zou alles proberen
en misschien kent Jade zo iemand. De 26 September in de avond bel ik haar op. Ze heeft me bijna overtuigt dat je uit eigen wil weg ben, dat het uw keuze is. Ze is er overtuigd van dat je weet wat je doe. Ik weet ook dat als ze gaan sterven katten neiging hebben om zich te verstoppen, maar Piep wou leven denk ik. Ze is maar 6 jaar oud. Voelende mijn wanhoop stel ze me voor om zelfs proberen contact op te nemen met Piepstaart. Ze verwittigd me wel dat er niets zeker is.
Op 27 September bel ze me terug en zegt dat Piep vol leven is maar ergens vast moet zitten in een doos. Was ze vol leven door te vasten of had ze eten? Ik zal het nooit weten. Dat verhaal van die doos is even raar voor Jade als voor mij. Ik zoek overal waar ik kan. Bel aan de deuren en waar ik mag doorzoek ik de tuin. Het blijft maar regenen. Ik wordt haast gek van verdriet. Op de vergrote Google satelliet kaart van mijn buurt kleur ik alles wat ik doorzocht heb.
Er schiet niet veel over. De onverschilligheid van de mensen maakt het moeilijk om aan hun deur te bellen.
Op 1 oktober wordt ik opgebeld: je ligt daar een paar honderd meters verder. Daniel heeft een graf gegraven in de tuin onder de gietende regen die zijn tranen verstopten. Met Dounia ben ik je gaan halen. Gelukkig zijn de eigenaars van de tuin kattenliefhebbers. In een grote doos hadden ze je gelegd. Op mijn vraag tonen ze waar ze je gevonden hadden. Onder een mooie struik ben je gaan sterven. De medium had gelijk, je was ergens opgesloten, maar niet in die tuin. Waar was je? Misschien was het niet je eerste bedoeling, ben je vast geraakt en tegen dat je eruit was je uiteindelijk toch te moe of te ziek voelde om terug te komen, misschien zag je het niet zitten om maanden behandeling te hebben. Ze brengen ons naar huis want het regent. Ik streel en aai je nog veel. Je bent nog niet stijf. Ik ga je nooit in dat graf kunnen leggen. Dounia zal het doen. Onder de regen, in een wollen Tibetaanse sjaal heeft ze je neergelegd en met aarde bedekt.
Zes jaar geleden tilde ze je van de grond en nu leg ze je er weer in.
Rust in vrede Piepstaart. Je bent voor altijd in mijn hart.
*Jade Allegre is een Franse arts die al jaren de wereld rondreist om kennis uit te wisselen over therapeutische gebruik van klei .Hier haar site is het Frans.
Zelf gebruik ik groene klei al 20 jaar.
Reiki, magnetisme en bidden zijn nieuw.
questions without answers
